Τελικά ύστερα από αρκετή υπομονή και χτυπήματα του αυτοκινήτου κατέληξα σε ένα ακόμη συμπέρασμα, τουλάχιστον για την πόλη που ζω τα τελευταία 7 χρόνια. Πράγματι, υπάρχει λίγος δρόμος για να περάσεις με το αυτοκίνητό σου. Λίγος όμως... πολύ λίγος. Το υπόλοιπο είναι ΛΑΚΟΥΒΕΣ, ΛΑΣΠΕΣ, ΧΩΜΑΤΑ, ΣΚΑΤΑ και ΣΚΑΤΑ.
Ευθύνη του δήμου εικάζω αλλά σε μία χώρα ανεύθυνη δεν έχει κανένα νόημα να αποδίδεις ευθύνες. Κανένας δεν πρόκειται να τις αναλάβει.
Δεν μπορεί κύριοι να ρίχνετε νέα άσφαλτο και ο δρόμος να έχει σαμαράκια όταν περνάς. Τι έργα είναι αυτά; Που πάνε τα λεφτά των πολιτών;
Ξέρω, ξέρω. Είχε βροχές, πάγο, πολλά αμάξια, κλπ...
Ξέρω ένα υλικό που φεύγει με μία βροχή... το καστανόχωμα. Μάλλον αυτό βάζουν και ελάχιστη πίσσα "για το χρώμα" και τελείωσε το παραμύθι. Άντε τον άλλο μήνα πάλι εδώ θα 'μαστε να τα ξαναπάρουμε για να "φτιάξουμε" το δρόμο. Σε καμία Ευρωπαϊκή χώρα δεν γίνονται αυτά. Είμαστε τριτοκοσμικοί και σε αυτό το θέμα.
Καληνύχτα.
1 σχόλιο:
α ρε μπιρμπιλακο με τισ ανησυχιες σου...αυτο θα πει ευσυνείδητος νέος, ακομα και άρρωστος παλεύει για τα ιδανικά τησ πόλησ του και πολύ περισσότερο τησ πατρίδασ του.αα και πολύ μου αρεσει που αυτό το μπλόγκ εξελίσσεται σε οικογενειακή υπόθεση!καλή συνέχεια!
"dimmi in questa storia,
quale sarà il mio beneficio"
Δημοσίευση σχολίου